vrijdag 5 mei 2017

Column. Werkdruk.

Er is veel te doen over de werkdruk in het onderwijs. Dat is niet voor het eerst. Eigenlijk begon het al in de jaren tachtig en negentig toen onderwijs vooral heel leuk moest zijn. Dat leidde tot schoolrommelmarkten op zaterdag, veel sportactiviteiten op woensdagmiddagen en veel aandacht voor workshops, disco’s, slaapfeestjes op school. De eerste jaren van deze eeuw kwam daar een reactie op toen scholen met missies, visies en onderwijsconcepten in de weer moesten om vooral onderscheidend te zijn. Hetgeen natuurlijk niet iedere school even goed afging. Onderscheid leidt als vanzelf tot winnaars en verliezers. De verliezers kwamen in de loop van de tijd hevig onder vuur te liggen toen de inspectie steeds hoger ging inzetten op de opbrengsten. Kortom: de werkdruk in het onderwijs heeft een directe relatie met een doordrammende samenleving en een steeds massaler leger aan beste stuurlui. Er is getracht de laatste jaren iets te doen aan die niet aflatende druk op leraren. Zo werden er taakuren ingesteld die ervoor moesten zorgen dat de taken eerlijk verdeeld werden zodat niemand boven een gestelde norm uitkwam. Dat hielp maar even. Als bleek dat er op deze wijze zaken bleven liggen die het bestuursleger van belang vond, ging het aantal uren dat voor een taak vastgesteld was rustig naar beneden. Op de pabo waar ik een tijdje werkte gingen deze uren zelfs brutaal door de helft. Ook moet je over een tamelijk pittig –wat zeurpieterig- karakter beschikken om steeds maar te roepen dat je aan je taks zit. Exit taakbeleid. Minder werken dan? Ik ken behoorlijk wat collega’s die daar uiteindelijk maar voor kozen. Ook als ze geen kinderen hadden. Tegenwoordig is 0,8 fte zelfs het nieuwe 1,0. Een ontwikkeling die te schandelijk is voor woorden. Bapo opnemen op je oude dag? In twee jaar tijd is er van mijn groot- bapo alleen de woensdagochtend over gebleven. Ik had eerst, inclusief de inmiddels afgeschafte ADV, anderhalve werkdag vrij. Minder sturen op de opbrengsten? De inspectie heeft aangegeven, op last van een meerderheid in de Tweede Kamer, een andere weg in te slaan. Dit geldt alleen voor scholen bij wie de opbrengsten in orde bevonden zijn. De focus van de inspectie is ook meer naar de besturen verschoven. De inspecteur of het bestuur in de klas…het maakt voor de werkdruk geen verschil. Dan Passend Onderwijs. De moeder aller werkdrukvermeerderaars. Niet alleen qua werk in de klas, ook qua besprekingen en administratie. Het is vrijwel niet mogelijk invloed uit te oefenen op deze logge, autocratische instantie. De directie dan?  Is die misschien gevoelig voor de stortvloed aan directieven die op de hoofden van hun personeel neerdwarrelt? O zeker. Maar hoe invoelend een directeur misschien wel mee willen denken, iemand die zelf niet meer voor de klas staat heeft altijd andere prioriteiten, wensen en verlangens. Verlangens die hij of zij kenbaar maakt op momenten dat jij al een hele dag voor de klas hebt gestaan.  De samenleving zelf dan? Overal vind je immers begrip voor de positie van de hedendaagse leraar…bij journalisten, bij ouders, bij politici. Allemaal nep, vrees ik. Er hoeft maar een misstand aan het licht te komen, pesten, sexting, meidenvenijn of de gratis lesprogramma’s zeilen de school binnen. Los op! Regel deze week nog! Nee collega’s, ik ben bang dat we alleen elkaar hebben. Maar dan moeten we wel even iets afspreken. In vervolg geen gezucht meer van: gaat Laura nu al naar huis? Doet Klaas wel genoeg? Wil Jannie al weer niet zus of zo? En ook geen opofferingsgezindheid meer aan de dag leggen: ach, dan doe ik dat wel. Geef niet hoor. Ik vind dat leuk. We trekken vanaf nu een lijn en die volgen we verbeten tegen alle druk in: dit is belangrijk dit schooljaar en dat niet. En we weten van geen wijken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Een reactie plaatsen: